‘Bu Ne Dünya’ ve ‘Yalan’ müzikleriyle tanınan ve 45 yıldır müzik hayatındaki yerini istikrarlı bir formda koruyan güçlü bir ses sanatkarı, Yeliz…. Yıllardır ayakta kalabilmesini müziklerden çok duruşu ve karakterine bağlıyor. Ona nazaran, sanatkarın eskisi olmaz.
Yeliz bu yıl 45. sanat yılını kutluyor. Artık, 1995 yılında Ahmet Kaya tarafından yorumlanan Beni Vur ’la müziğe döndü.
Öncelikle birinci çıkış yaptığınız yılların müziğiyle toplumsal hayatını, şimdiki vakitle karşılaştırır mısınız?
Bir defa toplumsal medya var ve herkes istediği üzere müziğini söyleyip, paylaşabiliyor. Bizim çıktığımız yıllarda kontrol vardı ve gerçek müzikler üretiliyordu. Artık o hisler, o müzikler yakalanmıyor. Hala eski müziklere ilgi var. Demek ki yeniler kesmiyor. Günümüzde ünlü olmak, şarkıyı duyurmak çok daha kolay. Ha hangi birisi kalıcı oluyor orası tartışılır.
Bir yerde çok canımı yaktılar demişsiniz. Bu ülkede bayan olmak, müzikçi ve ünlü olmak sıkıntı galiba siz neler söylersiniz?
Evet canımı yaktılar lakin ben her vakit canımı yakanı vakte bırakırım. Canımı yakıp beni tabana vurdurmaya çalışanlar oldu. Tabana de vurdum ancak sabır, inanç ve çok sevdiğim dostlarım sayesinde tekrar küllerimden doğdum. Ben güçlü bir bayanım beni o denli kolay yok edemezler.
Bugünlere kadar üreterek gelmiş bir sanatçısınız bunu nasıl başardınız?
Şarkılardan çok duruş ve karakter diyorum. Hiçbir vakit kişiliğimi ve karakterimi satmadım. İnsanların beni bu kadar sevip de 45 yıl üzere bir müddet ayakta tutması, dokuz yıldır sahne aldığım yeri doldurmasını bununla bağdaştırıyorum. Ben magazinsel bir tip de değilim. Şu an bizim piyasa malum magazinle gidiyor. İnsanların güzelle kötüyü ayırdığını düşünüyorum. Muvaffakiyetin kaynağının da bu olduğunu düşünüyorum.
O devirden ayakta kalan, mesleğini icra eden az isimlerdensiniz…
Sanatçının eskisi olmaz. Sanatçı vakitsiz ve yaşsızdır. Dürüst, samimi ve yanlışsız olmaya geleceğim tekrar. Bunları hayatında var edenler her vakit kalıcı olur esasen. Sabun köpüğü olanların alt yapılarının olmadığını, şişirme işlerle yalnızca dönemsel popülerlik yakaladığını artık bilmeyen yok.
Müzik piyasasını son halini nasıl değerlendirirsiniz?
Valla bu aleme aklımın ermediğini her fırsatta söylerim. Bu dünyanın içinde olup, tıpkı vakitte gerçek kalabilmek zordur. Ben bunu başardım. Kimseye biat etmedim, kimseyi kıskanmadım ve hasetlik de yapmadım. Neysem oyum. Ayak oyunlarının içinde olmadım. Küçük hesapların bayanı hiç olmadım. Oyunu onların kuralına nazaran oynasaydım değişik bir yerde olurdum. Olanların tercihlerine hürmetim var lakin benim hiç işim olmaz.
En çok neyi eleştiriyorsunuz bu piyasada?
Benim daima söylediğim bir şey var maalesef hak etmeyenler alkışlanıyor. Herkesin birebir oranda alkışlanmaması gerekiyor bu memlekette. Elmalar armutlar birbirine karışmış. Her önümüze çıkanı bağrımıza basıp alkışlarsak gerçek sanatkarın terazisinin kantarı kaçar. Ben tanınan değilim, klasiğim. Tanınan olayım, herkes beni konuşsun üzere bir uğraşım hayatım boyunca hiç olmadı. Bu uğurda kendimi şuursuzca paralamam.
Duygusal bir tarafınız daima var
Evet duygusalım, biraz da ince ruhlu. Pek çok mevzuda ince düşündüğüm için hayatta çok kırılıyorum. En şikâyetçi olduğum yanım ise çok oto denetimci olmam. Hiç mekanik bir insan olmadım. Piyasadakilerin birden fazla mekanik ve âleme uygun yaşıyor. Hem sanat hem de bağlantı manasında. Ben kalp ve yürek insanıyım. Kalbimin atmadığı hiç bir işte beni göremezsiniz.
Bu kadar yaşanmışlık bir kitap olmaz mı? Son yıllarda sanatkarlarımız hayatlarını kitap olarak yazmaya başladı.
Düşünmüyorum. En azından şu an için diyeyim. Benim yazacağım kitap suya sabuna dokunmadan yazılacak çeşitten bir şey olmaz. Ben rumuz kullanmadan herkesin ismini tek tek yazmazsam o kitabın bir manası kalmaz ki. Daima söylüyorum sansürsüz bir kitap yazarsam iltica etmem gerekir diye. O kitap bir gün çıkarsa ben herkesin yüzüne bakarım da kimileri benim yüzüme hiç bakamaz.
Geçenlerde toplumsal medyada kürk giyenleri eleştirdiniz. Bu reaksiyonunuz hâlâ sürüyor mu?
Bugüne kadar hiç gerçek deri kullanmadım. Kürk giymeseniz ölür müsünüz? Annenizin karnından kürkle mi doğdunuz yani? Isınmak için kürke gereksinimim yok. Kürkü geçtim 100 bin TL’lik lüks çantaların kullanılması bile görgüsüzlük. Sonuçta hepimiz iki metrelik mezara gireceğiz.
Hâlâ isteyip de yapamadığınız bir şey var mı?
Çok var. En büyük hayalim Açıkhava’da konser vermek. Hem bizim hem de Batı sazlarının olduğu bir orkestra ile birlikte. Açıkhava’da bir konser vermeden ölürsem gözlerim açık sarfiyat. Ayrıyeten Yıllardır söylüyorum; bana futbol programı yaptırın, reyting rekorları kırdırırım diye. O denli bir programı bana verin bakın neler oluyor. Televizyon dünyasında spor programlarının çehresini değiştiririm.
Futbol düşkünlüğünüz lisanlara destan.
Aynen o denli kelam konusu futbol olunca bende hayat duruyor. Maçlarda totemlerim vardır. Çok âlâ bir izleyiciyim ve bilgim epey fazladır. Hatta takılıyorum daima yanıma hoş bir futbol adamı yakışır diye. Meskende hiç hır gür çıkmaz. Huzur içinde maçımızı izleriz. Bir erkek daha ne ister?
Aşk ile aranız nasıl? Hayatınızda biri var mı?
Aşka aşık bir bayanım. Ağır yaşıyorum aşık olunca. Fakat bu yoğunluğu hak edecek insan bulmakta zorlanıyorum. Herkes uydurma. Adam üzere adam diyorsun bir bakıyorsun bin tane yanlışı ile seni hayal kırıklığına uğratıyor. Kendilerini o denli hoş ambalajlıyorlar ki çabucak kanıveriyorsun.
Bir röportajınızda Kayahan’a platonik aşık olduğunuzu söylemişsiniz?
Evet. Kayahan benim için çok değerlidir. Hala bir müziğini duyduğumda ya da söylediğimde burnumun direği sızlar. Aşk ötesinde bir sevgim vardı Kayahan’a. Çok uygun dosttuk kendisiyle. Sabahlara kadar çok sohbetimiz oldu. Ortamızda duygusal manada hiç bir yakınlaşma olmadı. Kayahan benim için apayrı bir yerde.
Geldik son single’a. Nasıl çıktı?
Ben konutta oturup bangır bangır müzik dinlerim. Kayahan ve Ahmet Kaya, benim hastalık derecesinde bağlı olduğum iki müzisyen. İnşallah Kayahan’dan da bir müzik okurum. Ahmet’in müziklerini sahnede okurum daima. Beni Vur’u okumadım bile.
– Neden?
Biri duyar da okur diye! Yıllardır korkuyordum birisi okur diye, ödüm patlardı. Özgür Aras aradı, haydi 45. Yıl’a özel bir şey yapalım dedi. Samsun Bey’le (Demir) konuştuk, DMC’den, o da çok sevindi. Birinci menajerim Şenay Düdek’le konuştum. Ne okusam diyoruz, daima yazışıyoruz falan. Aniden “Yeliz n’apıyorsun, ‘Beni Vur’ var ya” dedim. Şarkıyı çok hoş sözlerle emanet ettiler bana.
– En çok neresi vurdu?
“Sana bir sırrımı söyleyecektim, seni alıp götürecektim…” Beni mahvetti burası. Daima ağladım. Çok ağladım. Bu benim Ahmet Kaya’da bir numaram. Alper Atakan mükemmel bir altyapı yaptı. Gitarla ortak bir ton bulduk. Bir saatte okudum stüdyoda. O kadar dolmuş ki içim zaten…
– Ne heyecanlıdır o bekleme de…
Hem de nasıl. Yayınlanınca da ağladım. Aslında şarkıyı dinleyip hala ağlıyorum. Çok hisliyim zati.
– Zati sanatçı o denli oluyor biraz da.
Aslında sanatçı hisli olacak diye bir kural yok. Çok duygusuz okuyanları da biliyorum ben. Hisli kişi kendini belirli eder. Duruşun öbür olur. Yıllardır benim duruşum daima tıpkı, hiç bozmadım. Beni yeni tanıyanlar, daima varsayım ettiğim üzeresiniz derler. Öteki nasıl olacaktım ki?
– Yeni kuşaklar da sizi keşfettiler; hatta tahminen de hiç unutulmadınız…
Yalan’la gençler keşfetti. Bir de Bu Ne Dünya Kardeşim’i biliyorlar.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
